نیلینگ یا میخکوبی

ارائه خدمات شرکت مهندسی ژئوتکنیک پیرانکو در بخش پایدارسازی گودهای عمیق به روش نیلینگ

روش پیشنهادی ما جهت اجرای نیلینگ (میخ کوبی) شامل چند مرحله اصلی می باشد که با توجه به شرایط خاک و … ممکن است مراحل حفاری و شاتکریت جابجا شوند:

• خاکبرداری تا زیر تراز میخ اول (گودبرداری مقطعی)
• حفاری گمانه ها
• نصب میلگرد تسلیح
• تزریق دوغاب سیمان
• بتن پاشی(شاتکریت) همراه با یک لایه تسلیح فولادی شبکه ای (مش) و نصب زهکش
• نصب صفحه و مهره

عملیات خاکی پروژه به طور کلی شامل دو بخش زیر می‌باشد:

خاکبرداری: کلیه فعالیت های مربوط به تخریب، حفاری و کندن هر نوع زمین، انباشتن، جابجایی، بارگیری و حمل هرگونه مصالح خاکی در محدوده پروژه و یا خارج از آن (در صورت لزوم) که مرتبط با فعالیتهای موضوع پیمان باشد. این عملیات به طور عمده با استفاده از ماشین آلات و تجهیزات سبک و یا سنگین راه سازی انجام می گیرد، هرچند ممکن است در صورت لزوم و بسته به شرایط، از روش های دستی و یا روش های انفجاری نیز استفاده گردد.

رگلاژ: کلیه فعالیت های مرتبط با تسطیح، آماده سازی، هموارسازی، حذف زواید، پرکردن حفرات و غیره، در کلیه سطوح خاکبرداری، به منظور ایجاد بستر مناسب برای اجرای لایه زهکش و یا نصب شبکه فولادی، در جهت انجام فعالیتهای مرتبط با موضوع پیمان می باشد. این عملیات به طور عمده با استفاده از نیروی انسانی و تجهیزات سبک صورت می گیرد، هرچند ممکن است در صورت نیاز، از ماشین آلات و مصالح و یا سایر روش های دیگر استفاده گردد.

موارد مذکور در این مشخصات فنی عمدتاً ناظر بر عملیات خاکی در محدوده تقریباً ۱۰ متری از خط پروژه می­باشد. عملیات خاکی در داخل گود، به فاصله حداقل ۱۰ متر از خط پروژه، با روش­های مورد تایید و تحت نظر دستگاه نظارت، به صورت تقریباً یکنواخت (حداکثر اختلاف تراز ۱۰ متر و حداکثر شیب کلی ۱۰%) در کف گود و متناسب با پیشرفت اجرای سازه نگهبان، انجام خواهد گرفت.

طول هر پنل خاکبرداری بسته به وضعیت دیواره گود متغیر می باشد. به طور کلی طول پنل های خاکبرداری ۶ متر می باشد. در خاکهای ریزشی، یا سسست و کم مقاومت، یا در مواردی که پایداری و جابجایی های دیواره گود در صورت پنل برداری با طول زیاد مورد تردید می باشد، حداکثر طول هر پنل می تواند طبق نظر دستگاه نظارت تا مقدار معادل فاصله افقی دو نیل مجاور کاهش یابد. در زمین های دارای مقاومت کافی، حداکثر طول مجاز پنل تابع توان اجرایی پیمانکار می باشد.
معمولا بحرانی ترین وضعیت ناپایداری در زمان اجرا دیده می شود. پس از حفاری و قبل از اجرای شاتکریت و نیل گذاری بیشترین احتمال وقوع ناپایداری وجود دارد. بدین منظور پس از هر مرحله حفاری می بایست وضعیت ظاهری شیب مورد توجه قرار گیرد. شکم دادگی و دیده شدن جابجایی های بیش از حد از مواردی است که می تواند مقدمه ای برای رخداد ناپایداری و ریزش باشد. در صورت مشاهده علائمی از وقوع ناپایداری، این موارد می بایست فوراً به اطلاع دستگاه نظارت رسانده شود.

عملیات رگلاژ به منظور ایجاد بستری صاف و همواری برای نصب و اجرای لایه زهکش (در صورت وجود) و شبکه فولادی، و به طور عمده با استفاده از نیروی انسانی و ابزار و تجهیزات سبک، انجام می گیرد. بدین منظور زواید و بیرون زدگی های سطح مانند قلوه سنگ ها و یا برجستگی ها در شیاریهای باقی مانده از خاکبرداری یا بیل مکانیکی، در صورتیکه ارتفاع بیرون زدگی بیش از رواداری ضخامت شات کریت (طبق مشخصات فنی مربوط) باشد، باید زدوده شود. در غیر اینصورت فاصله شبکه فولادی از سطح دیواره و ضخامت شات کریت از محل برجستگی ها محاسبه می شود.
زواید بزرگ مانند قطعات بولدر، در صورتیکه عمده حجم آن بیرون از سطح قرار گرفته باشد باید به نحو مطلوبی زدوده شود. روش حذف این زواید باید به گونه ای باشد که آسیبی به نقاط مجاور نرساند. در صورتیکه بخش عمده قطعات سنگی بزرگ در داخل خاک قرار داشته باشد، حفظ آن مشروط بر آنکه مشکل پایدار کلی یا موضعی ایجاد ننماید مجاز می باشد، در غیر اینصورت باید قسمت بیرون زده به نحو مناسبی ( مانند تخریب) زدوده گردد.
تورفتگی های موضعی که در زمان اجرای پوشش سطحی بوسیله شات کریت پر می شود و خللی در نصب مش ایجاد نمی کند. نیازی به رگلاژ و ترمیم ندارد. تورفتگی های قابل توجه (از لحاظ عمق و یا وسعت) که باعث صعوبت نصب مش شده و یا بروز مشکلات فنی یا اجرایی برای هریک از فعالیتهای اجرای سازه نگهبان نماید، به نحو مناسبی پر شود.

در اعماق سطحی قبل از انجام حفاری باید از عدم برخورد به شریان های حیاتی و تاسیسات زیرزمینی شهری موجود اطلاع حاصل کرد. در صورت اطلاع از وجود چنین موانعی قبل از حفاری و یا برخورد به این موانع در حین حفاری، باید مراتب به همراه راهکار پیشنهادی پیمانکار، در کمترین زمان، به اطلاع دستگاه نظارت رسانده شده و تا قبل از تعیین تکلیف توسط دستگاه نظارت در این خصوص، عملیات حفاری در آن محل متوقف گردد.

به منظور شروع عملیات حفاری، دستگاه حفار باید در موقعیت صحیح و مناسب مستقر گردد. در زمان استقرار دستگاه حفاری، امتداد بازوی حفاری (امتداد گمانه) دستگاه می بایست به طور دقیق تنظیم گردد. امتداد گمانه با استفاده از دو زاویه قائم و افقی تعریف می شود.
در حفاری گمانه ها در روش میخ کوبی خاک، عمدتا از هوای فشرده برای تخلیه خرده های حفاری (Cuttings) استفاده می شود. در زمین های ریزشی استفاده از آب برای تخلیه گمانه، به علت تشدید ریزش، مجاز نمی باشد. مگر در شرایط خاص و با تایید دستگاه نظارت. در صورت نیاز به آب برای حفاری، باید زلال و با کیفیت مناسب استفاده کرد.
در زمین های بسیار ریزشی که عملا امکان حفاری و نگهداری گمانه با قطر مورد نظر وجود ندارد می بایست از روش هایی مانند تزریق و حفاری مجدد و یا غلاف گذاری در حین حفاری استفاده گردد.
در صورت استفاده از روش تزریق و حفاری مجدد در حین حفاری، غلظت دوغاب در حدود ۳ به ۱ تا ۱/۵ به ۱ توصیه می شود.
پس از اتمام علمیات حفاری، گمانه باید در اسرع وقت نیل گذاری گردد. بدین منظور، حتماً باید نیل مربوط به گمانه با تمام تجهیزات مطابق نقشه ها و مشخصات فنی حاضر یا دستور دستگاه نظارت، در محل آماده بوده و پس از اتمام عملیات حفاری گمانه و اخذ تاییدیه دستگاه نظارت، در داخل گمانه جایگذاری گردد.

براساس این مشخصات فنی و نقشه ها ابلاغی، دستورالعمل ها و مصوبات مربوط، پیمانکار موظف به تجهیز کامل کارگاه و اجرای صحیح، کامل و بی نقص کلیه عملیات مرتبط با نیل گذاری و انجام آزمایش های کنترل کیفی می باشد.

میلگرد

• خصوصیات میلگرد: میلگردهای فولادی براساس مقاومت مشخصه طبقه بندی می شوند. میلگردهای مصرفی از نوع A III با حداقل مقاومت مشخصه (مقاومت تسلیم کششی) معادل fy=4200kg/cm2 می باشد.
• میلگرد مورد استفاده در نیل ها باید از نوع آجدار باشد.
• قطرهای مذکور در نقشه ها برای میلگردها، در صورتیکه آجهای روی میلگرد منقطع باشد برابر قطر مقطع  دایره­ای شکل میلگرد بدون نظر گرفتن آج می باشد، در صورتیکه آجهای میلگرد پیوست باشد، قطر میلگرد را می توان برابر قطر میلگرد صاف هم وزن آن در نظر گرفت.
• هرگونه تغییر در مشخصات میلگردها صرفاً با مجوز دستگاه نظارت امکان پذیر می باشد.

فاصله نگهدارها

برای نگهداشتن میلگرد در داخل گمانه با فاصله مناسب از جدار آن، به منظور تامین حداقل پوشش دوغاب اطراف میلگرد جهت تامین مقاومت چسبندگی مورد نیاز بین میلگرد و دوغاب در زنجیره انتقال نیرو بین خاک و میلگرد، استفاده از قطعات تثبیت میلگرد موسوم به فاصله نگهدار،Spacer  یا Centralizer ضروری است.
جنس، ابعاد، تعداد و فاصله بین اسپیسرها و سایر قطعاتی که برای تثبیت میلگردها در جای خود به کار می روند، باید به نحوی انتخاب شوند که علاوه بر ایجاد پوشش تزریق لازم دور میلگرد، مانع جریان دوغاب نشوند و نقاط ضعف از نظر مقاومت و پایایی ایجاد نکنند. فاصله نگهدارها معمولا از PVC، پلی اتیلن (HDPE) و یا سایر مواد سینتتیک ساخته می شوند. حداقل ضخامت دوغاب اطراف میلگرد برابر ۲۵ میلیمتر یا مقدار مندرج در نقشه های اجرایی می باشد، لذا ضخامت (ارتفاع زایده ها) فاصله نگهدارها باید به گونه ای انتخاب گردد که پوشش دوغاب مورد نظر را در اطراف نیل در داخل گمانه فراهم نماید. شکل و ابعاد فاصله نگهدارها، با توجه به قطر میلگرد و گمانه و اندازه شیلنگهای تزریق و سایر ملحقات نیل، نباید به گونه ای انتخاب گردد که احتمال انسداد گمانه وجود داشته و مانع از برگشت مطلوب دوغاب گردد.

شیلنگها با استفاده از سیم آرماتوربندی (در فواصل حدود ۲ متر) به میلگرد متصل می شود. اتصال شیلنگها به میلگرد نباید باعث آسیب دیدگی (انسداد، پرچ شدن، سوراخ شدگی، لهیدگی) آنها گردد.بهتر است به منظور جلوگیری از انسداد احتمالی انتهای شیلنگ تزریق به علت ورود خاکهای داخل گمانه به درون آن در هنگام نیل گذاری، در انتهای حدود ۵/۱ متری شیلنگ تزریق چند سوراخ بر روی بدنه آن ایجاد گردد.
به منظور حفظ کیفیت شیلنگها، محل نگهداری و انبار آنها باید به گونه ای باشد که به صورت طولانی مدت در معرض تابش آفتاب و تغییرات شدید دمایی قرا نگیرد. استفاده از شیلنگهای مستعمل (که خواص و وضعیت ظاهری آن تغییر کرده است) پوسیده، معیوب یا بی کیفیت، مجاز نمی باشد.

پیمانکار موظف به انجام تزریق گمانه های نیل و آزمایشات کنترل کیفی، مطابق نقشه های اجرایی و مشخصات فنی حاضر و یا دستورالعمل دستگاه نظارت می باشد.
در طرح تزریق موارد ذیل به طور کامل و دقیق ارائه می شود:

• نقشه جانمایی تاسیسات تزریق: شامل محل های سیلو یا دپوی سیمان و دپوی موقت سیمان، موقعیت ایستگاه­های تزریق شامل مخلوط کن ها، همزن و پمپ ها، مسیرهای انتقال، محدوده تحت پوشش هر ایستگاه تزریق، محل و نحوه تامین آب در محل ایستگاه
• سامانه مدار تزریق: نقشه نحوه ارتباطات بین قسمت های مختلف یک مدار تزریق شامل مخلوط کن، همزن، مخازن، پمپ، مسیرهای انتقال (رفت و برگشت) دوغاب، حجم سنج، فشار سنج، شیرهای قطع و وصل و کنترل جریان دوغاب، نحوه ارتباط مدار به شیلنگ های تزریق در هر گمانه، باید به طور مشخص، گویا و کامل تهیه گردد.
• تجهیزات تزریق: تعداد و مشخصات (حجم و سرعت دوران مخلوط کن ها، فشار و دبی پمپ ها، حجم سنج ها و فشار سنج ها و …) هریک از دستگاه ها و تجهیزات مورد استفاده درهر یک از ایستگاه های تزریق
• نیروی انسانی: تعداد، سابقه و تخصص افراد پیش بینی شده برای انجام کامل و صحیح عملیات تزریق
• مصالح: برنامه پیش بینی نیاز مصالح مورد نیاز تزریق از قبیل سیمان، آب، مواد افزدونی و ماسه، متناسب با برنامه زمان بندی انجام پروژه

تفاوت های میخ کوبی و مهارگذاری (نیلینگ و انکراژ)

اولین تفاوتی که در نیلینگ  و انکراژ  وجود  دارد، محدودیت های آئین نامه ای این دو روش پایدارسازی گود است.

تفاوت اصلی نیلینگ و انکراژ، پیش تنیدگی عضو تسلیح در روش مهارگذاری می باشد. روش میخ کوبی (نیلینگ) به صورت مقاوم  Passive  و روش مهار گذاری به صورت فعال Active عمل می کند.در عملیات میخ کوبی فعال شدن نیرو در میخ ها مستلزم بروز تغییرشکل در توده خاک دیواره گود است ولی در روش مهارگذاری به دلیل پیش تنیدگی مهارها، قبل از حرکت توده خاک، نیروی موجود در مهاری ها سبب کاهش قابل توجه تغییرشکل ها می گردد.
یکی دیگر از تفاوت های اجرایی نیلینگ  و انکراژ این است که در انکراژ می توان از فولادهایی با مقاومت ۶ تا ۸ برابر فولاد معممولی که به استرند معروف است، استفاده نمود. خود این مسئله موجب می شود در گودهای با عمق بالای ۲۰ متر، تمایل به این شیوه یعنی انکراژ نسبت به نیلینگ افزایش پیدا کند. نکتۀ دیگر این است که زمانی که از این فولاد های با مقاومت بالا یا همان استرند استفاده می شود، یک آیتم برای اجرا به نام پد بتنی به عنوان زیرسری انکر به مجموعه فعالیت های اجرایی اضافه می گردد. این پد بتنی به شکل یک فونداسیون افقی به منظور پانچ نکردن خاک پشت صفحه سر انکر، قرار می گردد.
تفاوت دیگر این است که در انکراژ، فرض بر این است که گوۀ کولومبی که زاویه آن با افق برابر چهل و پنج درجه به اضافۀ نصف زاویۀ اصطکاک داخلی خاک است، مهار شده و بدین سان گود پایدار می ماند. اما در نیلینگ مفهومی که از مفهوم خاک مسلح تاثیر پذیرفته و کل مجموعۀ نیلینگ را یک دیوار عریض وزنی درنظر می گیرد، مفروض است.

نکته قابل توجه این است که میتوان به جای استفاده از استرند از فولاد نیز استفاده کرد اما باید این نکته را به خاطر داشت که نیروی پیش تنیدگی قابل اعمال به فولاد پایین تر از استرند و در حدود ۴۰۰ مگاپاسگال است . استفاده از فولاد یا استرند با توجه به شرایط و نیاز های پروژه توسط مهندسین پروژه تعیین میشود .

فاصله نگهدار یا اسپیسر: برای قراردادن چندین استرند در داخل مهار به فواصل یک اندازه و ثابت نگه داشتن آنها نسبت به وضعیت قرارگیری خود و رعایت حداقل فاصله مجاز بین رشته های استرند از این اسپیسرها استفاده میشود .
شلنگهای تزریق: برای مطمئن شدن از پر شدن گمانه حفر شده با دوغاب تزریق شده ، در حین تزریق از چند شلنگ با طول حداقل برابر با طول مهار استفاده میشود .
پکر: برای تزریق دوغاب به داخل گمانه تخت فشار از پکر استفاده می شود همچنین اتصال های پکر باید طوری باشد که تحمل فشار ناشی از تزریق را داشته باشد . هم چنین اتصالات پکر باید آب بندی شود تا نشت دوغاب اتفاق نیفتد.
غلاف استرند: برای جلوگیری و مانع شدن از چسبیدن استرندها به دوغابی که به گمانه تزریق می شود و اطمینان از انتقال نیافتن نیروی مهاری به خاک در طول آزاد استرند ، در همان طول استرند ها داخل غلاف نگهداری میشود.
سر انکر: این سر ، یک استوانه ی چند سوراخی مخروطی شکل است که برای انتقال نیروی کششی مهاری از استرند به مهار در سر گمانه حفر شده قرار داده میشود .
گوه: قطعه ای فولادی و مخروطی شکل که در کناره های هر رشته استرند در داخل سوراخ سر انکر به منظور قفل شدن و عدم کشیده شدن استرند به داخل تحت اثر نیروی پیش تنیدگی مهاری می باشد .توجه شود در صورت استفاده از میلگرد به جای استرند نیاز به گوه نمی باشد .به منظور جلوگیری از رانش خاک می توان از شمع های فولادی هم استفاده کرد .برای اجری این روش ، ابتدا عملیات حفاری چاه در فواصل ارائه شده توسط مهندس طراح پروژه اجرا می شود . توجه شود که عمق این شمع های حفر شده برابر با عمق گود به علاوه مقداری اضافه جهت حفر شمع بتنی است . این شمع های بتنی قرار داده شده برای تامین گیرداری بوده و عمق آنها حدود ۲۰ تا ۳۵ درصد عمق گود پایین از تراز کف در نظر گرفته میشود . بعد از بتن ریزی در محل پروژه و در انتهای چاه های حفر شده ، شمع هایی از جنس فولاد در همان چاه قرار داده می شود تا شمع های فولادی با انتهای گیردار به وجود آید .
در نهایت بعد از انجام موارد بالا میتوان گودبرداری پروژه را مرحله به مرحله شروع کرد .

ویژگی های روش انکراژ

روش انکراژ شباهت بسیار زیادی به روش نیلینگ دارد .  به دلیل استفاده کردن از ویژگی پیش تنیدگی کابل ها و استرند ها ، در مقایسه با روش نیلینگ از قابلیت و توانایی به مراتب بالاتری در پایدارسازی و مهار نیروی رانشی خاک برخوردار است . البته باید در نظر داشت که هزینه های جانبی انکراژ نیز به مراتب بالاتر از روش نیلینگ است .از این روش برای پایدارسازی گودهای با عمق زیاد استفاده می شود . البته در گودبرداری های با عمق زیاد نیز میتوان به صورت ترکیبی از روش نیلینگ و انکراژ استفاده کرد که باعث کاهش هزینه و بهبود مدیریت زمان می شود .

مزایای انکراژ

• کنترل وضعیت تغییر مکان­ ها به وسیله پیش تنیدگی
• ایمنی بالاتر ؛ به دلیل کشش استرند ها و اعمال نیرو به سمت خاک باعث کاهش جابجایی چشمگیر خاک شده و نسبت به نیلینگ وضعیت امن تری را دارد
• کنترل بهتر به دلیل کشش انکرها ؛ توجه شود در پایان عملیات انکراژ ، در بازه های زمانی مشخص شده در آیین نامه ها کنترل کشش استرند ها انجام شده که باعث کنترل و اطمینان بیشتر به وضعیت پایداری دیواره ها میشود.

معایب انکراژ

• نیاز به تجهیزات و ابزار آلات پیشرفته و بروز
• عدم امکان استفاده در خاک­ه ای مساله دار ( حفرات زیر زمینی ، چاه ، انبار و …)
• زمان بر بودن نسبت به نیلینگ این امر میتواند با کنترل صحیح زمان و هزینه ها در پروژه های بزرگ نیز برعکس باشد و باعث کاهش زمان پروژه نیز گردد
• هزینه بالاتر نسبت به نیلینگ ؛ این امر میتواند با کنترل صحیح زمان و هزینه ها در پروژه های بزرگ نیز برعکس باشد و باعث کاهش هزینه ها نیز گردد.

پیرانکو با سالها تجربه در زمینه خدمات ژئوتکنیک و پایدارسازی گودهای عمیق و اجرای دهها سازه نگهبان و انجام پروژه های بهسازی خاک و ایمنی گود آماده ارائه تجربیات خود در طراحی و اجرا و پایش گودهای عمیق میباشد. با توجه به عدم نیاز به اجازه از همسایه های مجاور، گاهی اوقات روش خرپایی مناسب‌تر، ساده ­تر، اجرایی تر و اقتصادی تر از سایر روش‌های پایدارسازی می باشد.

روش اجرای سازه نگهبان خرپایی

۱. حفر چاه اعضای قائم: همانند اجرای شمع فلزی در روشهای میخکوبی (نیلینگ) و مهارگذاری (انکراژ)، در روش سازه نگهبان خرپایی نیز، میبایست حفر چاه اعضای قائم، قبل از شروع خاکبرداری، انجام گردد. جانمایی این چاهها به وسیله نقشه برداری و با توجه به نقشه های اجرایی انجام میگردد. جهت بتن ریزی ریشه اعضای قائم، کف این چاهها از تراز کف شالوده پایینتر میباشد.

۲. اجرای اعضای عمودی سازه نگهبان خرپایی: غالباً مقطع اعضای قائم به صورت زوج نیمرخ IPE یا نبشی میباشد. اعضای قائم را به صورت عمودی در چاه قرار داده و به طور کامل به دیوار میچسبانند و سپس ریشه شمع فلزی بتن ریزی میگردد. ریشه شمع فلزی حدود ۲۵ درصد عمق گود بوده و قطر چاهها حدود ۸۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر میباشد. جهت گیرداری بهتر عضو قائم در بتن ریشه، قطعات نبشی یا ناودانی را به عنوان برش­گیر به عضو قائم جوش می­ دهند. همانطور که شمعهای فلزی در روشهای میخکوبی، مهارگذاری، مهار متقابل و … میبایست به طور کامل به دیواره گود تکیه داده شوند، جهت عملکرد مناسب سازه نگهبان خرپایی نیز عضو قائم باید کاملاً چسبیده به دیوار باشد تا تغییرشکلها به حداقل برسد. جهت چسبیدن کامل عضو قائم، پشت آن با مصالح مناسبی که حداقل مقاومت فشاری خاک آن قسمت را دارا باشد، پر می شود تا هیچ گونه فضای خالی بین عضو قائم و دیوار باقی نماند.

۳. اجرای اعضای مایل سازه نگهبان خرپایی: بعد از اجرای اعضای قائم سازه نگهبان خرپایی، می بایست اعضای مایل اجرا گردد. ولی با توجه به وجود خاک، امکان اجرای اعضای مایل نمی باشد. بنابراین ابتدا جلوی اعضای عمودی به صورت شیب پایدار خاکبرداری می گردد و سپس اعضای مایل نصب می گردد. اعضای مایل در بالا به اعضای قائم جوش میگردند و در پایین توسط صفحه ستون روی شالوده قرار داده می شوند. جهت یکپارچگی عملکرد سازه نگهبان خرپایی، اعضای مایل به وسیله شناژ با یکدیگر متصل می گردند.

۴. تکمیل سازه نگهبان خرپایی و اجرای شبکه فولادی (مش) و بتن پاشی (شاتکریت): بعد از اجرای اعضای قائم و مایل، نوبت به تکمیل سازه نگهبان می رسد. در این مرحله اعضای افقی و مورب خرپایی به اعضای قائم و مایل اصلی جوش داده می شوند. بعد از نصب اعضای افقی و مورب خرپایی، عملیات خاکبرداری به صورت مرحله ای انجام می گردد و شبکه فولادی (مش) و بتن پاشی (شاتکریت) انجام می گردد.

۵. اتصال سازه نگهبان های خرپایی به یکدیگر توسط اعضای مهاربندی: در انتهای اجرای سازه نگهبان، جهت عملکرد مناسب و یکنواخت خرپاها و جهت جلوگیری از کمانش خارج از صفحه خرپاها. خرپاهای مجاور توسط اعضای مهاربندی به یکدیگر متصل می­گردند.

اعضای مهاربندی در اسرع وقت و با پیشرفت عملیات خاکبرداری پس از نصب اعضای قائم و مایل می بایست اجرا گردد.